In jou armen raak ik uit balans.
Tintelende energie vloeit over mijn lichaam.
Warm, hemels en helend tegelijk.

Veilig en geborgen onder jou vleugels.
De liefde …intens en zo diep.
Ik ben thuis en ga nooit meer weg.

Soms wil ik wel weglopen.
Ik word dan bang.
Want het gaat zo diep door alle muren en lagen van mijn ziel heen.

Vluchten en ontwijken lukt niet.
Toch wil ik dat soms wel.
Maar mijn hart kan jou niet verruilen.

Dan zal de ziel gaan huilen.
Deze verdriet doe ik beiden niet aan.
Daarom blijf ik naast je staan.